میرزا محمدابراهیم قزوینی اصفهانیمحمدابراهیم قزوینی اصفهانی، از فقهاء و مجتهدین قرن سیزده هجری در اصفهان است. ۱ - معرفی اجمالیحاج محمّدابراهیم قزوینی، از علماء و فقهاء و مجتهدین بزرگوار قرن سیزدهم هجری است. در قزوین متولّد گردیده، و در آن جا و اصفهان تحصیل نموده است. ۲ - اجازه اجتهادو از درس حاج سیّدمحمّدباقر حجّت الاسلام شفتی بهره گرفته، و سیّد، جهت او در سال ۱۲۴۶ اجازه مفصّلی مرقوم فرموده، و در آن از وی ستایش بسیار نموده، و تصریح کرده است که مدّت‌ها خدمت او رفت و آمد می‌نموده، و به درس او حاضر می‌شده تا به درجه اجتهاد نائل شده است. صاحب عنوان در شمار نزدیکان و مخصوصین سیّد حجّت الاسلام بوده، و حاج محمّدجعفر آباده‌ای با آن جلالت قدر، آرزوی مقام او را می‌نموده، و به حال او غبطه می‌خورده است. [۲]
جابری انصاری، حاج میرزا حسن خان، تاریخ اصفهان و ری، ص۲۸۴.
۳ - فعالیت‌های مذهبیمیرزا محمّدابراهیم قزوینی در مسجد آقانور در محلّه دردشت اقامه جماعت می‌نموده، و از آثار باقیه اش شبستان و مهتابی و هشتی و سردر و حوض‌خانه مسجد مزبور است. وی کتابخانه‌ای مفصّل و آبرومند داشته که پس از وفات ایشان پراکنده شد، و قسمتی از آن را به کتابخانه امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) در نجف اشرف اهدا شد. [۳]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، بیان المفاخر، ج۱، ص۲۴۵-۲۴۸.
۴ - وفات و تدفینقزوینی سرانجام در چهارشنبه ۲۹ محرّم ۱۲۶۱ق وفات یافت، و جنازه به نجف اشرف نقل، و در آن جا مدفون شد. [۴]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۱۰۰-۱۰۱.
۵ - انتساب شرح حدیث غمّامهشرح حدیث غمّامه را به این میرزا محمّدابراهیم قزوینی نسبت داده‌اند.امّا این شخص باید عالم دیگری باشد؛ زیرا کاتب نسخه، محمّدحسین بن محمّدابراهیم که این کتاب را در سال ۱۲۶۳ کتابت نموده، و تعلیقات آن را در حاشیه آورده، در پایان حواشی نوشته است: «من الوالد سلّمه اللّه»؛ یعنی پدرش تا سال ۱۲۶۳ زنده بوده، حال آن که میرزا محمّدابراهیم قزوینی در سال ۱۲۶۱ق وفات یافته است. [۵]
معلم حبیب‌آبادی، محمدعلی، مکارم آلاثار، ج۵، ص۱۶۳۷-۱۶۴۰.
۶ - پانویس
۷ - منبعمهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۱۴۵. |